Shiba inu - co trzeba wiedzieć o psach tej rasy.
Shiba inu jest rasą jedną z najstarszych ras psów należącą do szpiców i psów w typie pierwotnym, zaliczaną do szpiców azjatyckich i ras pokrewnych.
Jest przepięknym psem podobnym z wyglądu do lisa i tak też kojarzy się większości ludzi. Z racji swojego charakteru i pochodzenia nazywana jest też małym samurajem.
Pochodzi z górzystych terenów Japonii. W tłumaczeniu na język polski shiba inu znaczy mały pies. W Japonii psy te wykorzystywano do polowań głównie na drobną zwierzynę i ptaki. Obecnie jest to rasa psów do towarzystwa, jednak z silnym instynktem łowieckim.
Shiba inu jest psem niezależnym, jednak lojalnym i mocno przywiązanym do osób, które zdobędą jego zaufanie. Jest psem o łagodnym usposobieniu i ma dobry kontakt z dziećmi. Wobec nieznajomych zazwyczaj zachowuje dystans, jest nieufny, a nawet płochliwy. Shiba potrafi przystosować się do życia w różnych warunkach, ale wymaga regularnych spacerów na smyczy i ćwiczeń na terenie zamkniętym. Wobec obcych psów potrafi być agresywny. Shiba jest psem niezwykle czystym już od szczeniaka.
Shiba inu osiąga rozmiary 38,5 – 41,5cm (psy) oraz 35,5 – 38,5cm (suki). Waga – około 10 kg.
KOLORY SHIBA INU
Kolory : czerwony , czerwony sezam, czarny sezam, sezam, czarny podpalany. Kolor biały lub kremowy oraz łaty nie są uznawane przez wzorzec FCI.
• klasyczny kolor sezamowy to równomierne połączenie włosów białych i czarnych .
• Czarny sezamowy: przewaga czarnych włosów nad białymi .
• Rudy sezamowy: rude tło, połączone z czarnymi włosami w indywidualnych, zmiennych proporcjach.
Wszystkie wspomniane wyżej kolory muszą mieć tzw. urajiro. Urajiro to jasne znaczenia po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, klatce piersiowej, brzuchu i spodniej części ogona oraz wewnętrznej stronie kończyn. Urajiro czasem długo się wybarwia co trwa nawet do 24 miesiąca życia psa.
Jaka jest shiba - charakter
Często spotykam się opiniami, że shiba to bardzo trudna rasa. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Shiba jest to zupełnie normalny pies i nie należy jej demonizować. Owszem ma niezależny charakter, jest uparta lubi rządzić innymi psami ale jak dla mnie to tylko zaleta. Gdyby shiba mała żyć samotnie na wolności w środowisku naturalnym na pewno dałaby sobie radę i nie zginęłaby z głodu. Jest samodzielna, sprytna, cierpliwa i zaradna. Jednocześnie bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny i łatwo dostosowuje się do życia z człowiekiem. Jest bardzo czysta i szybko uczy się, że potrzeby fizjologiczne załatwia się poza domem. Trzeba zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa, swoją uwagę oraz codzienne spacery a wszystko świetnie się ułoży. Skoro decydujemy się na psa to nie można oczekiwać, że przystosowanie do naszej ludzkiej rodziny nie zajmie trochę czasu i trudu. Trzeba być przygotowanym na trochę więcej sprzątania i trochę zniszczeń zwłaszcza w wieku szczenięcym oraz dużo cierpliwości. Jeżeli ktoś chce wieść bezproblemowe życie bez zobowiązań to nie powinien zapraszać do swojego domu zwierzaka o którego trzeba dbać, szanować jego potrzeby oraz liczyć się z wydatkami przez wiele wiele lat. W zamian za to będziecie Państwo mieć oddanego i kochającego przyjaciela,
Nie jest również prawdą, że shiba jest psem, który się obraża. Zwierzęta się nie obrażają i nie robią niczego na złość. Czasami shiba może się po prostu przestraszyć jakiejś gwałtownej, nieprzyjemnej i niespodziewanej sytuacji by na długo ją zapamiętać i by jej unikać na przyszłość. Z shibą trzeba po prostu postępować łagodnie. Tak zresztą powinno się postępować ze wszystkimi zwierzętami więc nie jest to nic nadzwyczajnego. W świetle dzisiejszej nauki o behawioryźmie (zachowaniach) zwierząt, dawne siłowe metody „silnej ręki” czy tzw. „kija i marchewki” okazały się bezwzględne, okrutne oraz przynoszące zwierzakom jedynie cierpienie. Reasumując nic na siłę. Wszystko można uzyskać sposobem i cierpliwością. To jaka będzie Wasza shiba zależy tylko i wyłącznie od Was i od tego czy zaakceptujecie ją taką jaka jest pamiętając, że nie ma dwóch takich samych psów i nie ma dwóch takich samych shib.
Pielęgnacja shiby
Shiba jest jedną a najzdrowszych ras na świecie. Nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. W okresie linienia należy ją regularnie wyczesywać co znacznie zmniejsza ilość fruwających w domu kłaków. Można używać do tego szczotki tzw pudlówki oraz dobrego furminatora. Proszę się przygotować, że wyczesywanej sierści będzie bardzo dużo. Okres wymiany sierści jest procesem fizjologicznym i nic nie można na to poradzić. Intensywnie występuje około dwóch razy do roku. Sierść shiby łatwo się zbiera z mebli czy podłogi więc wbrew pozorom nie jest to tak uciążliwe jak mogłoby się wydawać. Ciepło ogrzewanego mieszkania może ten proces wzmagać i wydłużać. Shiba nie wymaga używania żadnych ubranek ani kubraczków czy bucików. Jej sierść nawet w okresie linienia skutecznie chronią ją przez zimnem mrozem i deszczem. Nie róbmy z niej laleczki do przebierania.
Nie należy również zbyt często jej kąpać jeżeli już to w sytuacjach awaryjnych gdy np. wytarza się w jakimś paskudztwie co niestety może się zdarzyć. Gdy ubłoci się na spacerze w deszczowy dzień wystarczy opłukać ją samą ciepła wodą i wysuszyć. Zasada jest taka : unikać wszelkich detergentów mydeł i szamponów. Zbyt częste ich używanie może doprowadzić do alergii dlatego, że skóra psa nie jest stworzona do kontaktu z tymi chemicznymi środkami i doskonale sobie bez nich radzi.
Szczepienia
W pierwszym roku życia szczepimy psa trzykrotnie w odstępach co najmniej trzytygodniowych zaczynając od 6-8 tygodnia życia szczeniaka. Dopiero po całej serii szczepień szczeniak jest gotowy do kontaktowania się z innymi nieznanymi psami oraz do wychodzenia w nowe miejsca poza swoim ogrodem. Na końcu po 4 miesiącu życia wykonujemy szczepienie na wściekliznę , które jest szczepieniem obowiązkowym i musi być co roku regularnie powtarzane.
W drugim roku życia powtarzamy wszystkie szczepienie plus wścieklizna. Potem wystarczy psa szczepić raz na dwa lata ( wścieklizna co rok )
Odrobaczanie
W pierwszym roku życia szczeniaka odrobaczamy przed każdym szczepieniem. Po ukończeniu wszystkich szczepień raz na miesiąc do czasu ukończenia przez psa 6 miesiąca życia, a następnie co 3-6 miesięcy. Gdy pies skończy pierwszy rok życia wystarczy odrobaczać go mniej więcej dwa razy na rok według potrzeby. Trzeba zdawać sobie sprawę, że odrobaczenie wykonane zgodnie ze standardami może nie dawać 100 % skuteczności a poza tym pies jest w stanie zarazić się pasożytami w każdej chwili wąchając lub liżąc innego psa itd. W środowisku jest ich pełno . Dlatego dobrze jest stosować odrobaczanie profilaktycznie i powtarzać według schematu, który opisałam powyżej.
Zabezpieczenie przeciw kleszczom
Trzeba też pamiętać, że stosowanie jakichkolwiek środków przeciw kleszczom ( nawet tabletek ) nie dają 100 % pewności, że pies nie zarazi się babeszjozą. Ich stosowanie zmniejsza jedynie prawdopodobieństwo, że tak się stanie i nie zwalnia z zachowania szczególne ostrożności i bacznej obserwacji naszego pupila.
Kleszcze można spotkać przez cały rok. Najwięcej w okresie wiosny i jesieni.. Pajęczaki te przenoszą wiele groźnych chorób. Dla psa najgroźniejszą z nich jest babeszjoza. Na babeszjozę chorują przede wszystkim psy. U ludzi występuję sporadycznie. Jest to bardzo groźna choroba, która nie wykryta w porę prowadzi do śmierci zwierzęcia. Ma bardzo gwałtowny przebieg i od wystąpienia pierwszych objawów dosłownie po kilku dniach a nawet godzinach może poczynić takie spustoszenia w organizmie, że zwierzak jest już nie do uratowania. Dlatego trzeba bardzo uważnie obserwować psa i w razie jakichkolwiek podejrzeń szybko skontaktować się z weterynarzem. Lepiej na zimne dmuchać. Na szczęście babeszjoza jest łatwa w diagnozowaniu i jest na nią lekarstwo – imizol, które trzeba podać jak najszybciej się da. Lekarstwo to nie jest obojętne dla organizmu dlatego warto psy zabezpieczać na kleszcze. Objawy babeszjozy to apatia, zmęczenie , temperatura, wystąpienie żółtaczki ( wtedy jest już bardzo źle !), zmiana koloru moczu na bardzo ciemny lub krwisty. Nie ma skutecznej szczepionki na babeszjozę i można na nią chorować wielokrotnie. Jest wiele środków zabezpieczających psy przeciwko kleszczom. Ja preferuję krople spot on Frontline, Controline czy Fiprex. Można je nabyć w sklepach zoologicznych. Aplikuje się je stosownie do wagi psa.
Nie wszystkie kleszcze przenoszą tę chorobę i nie każde ukąszenie prowadzi do zachorowania. Zawsze gdy znajdziecie Państwo kleszcza na swoim psie trzeba go usunąć i uważniej obserwować pupila by jak najszybciej móc zareagować gdy wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy.